CUT : CICATRICE #16

CICATRICE #16

เมื่อสองกายแนบประสานสัมผัสซึ่งกันและกัน ไม่แม้แต่เว้นพื้นที่ส่วนหนึ่งส่วนใดให้กับสสารไร้รูปร่างที่ล่องลอยอยู่รอบตัว …

จีวอนอุ้มตัวผมขึ้นมาอย่างง่ายดายในชั่ววินาที  ผมได้แต่เกาะเกี่ยวขาของตัวเองไว้กับเอวของเขา  เขาระดมปรนเปรอจูบหนักๆ  มาให้กับผม  เสียงดูดดุนอันแสนไพเราะในห้วงทำนองนับแต่วินาทีนี้ดังกังวานไปทั่วทั้งห้องชำระร่างกายรูปร่างสี่เหลี่ยมแห่งนี้ 

กระจก…

กระจกบานใสคือสิ่งเดียวที่ช่วยสะท้อนให้เห็นเราทั้งคู่ที่กำลังแสดงบทรักแก่กันและกันอยู่  ผมเขินอายเกินกว่าจะจ้องมองมันเป็นเวลานานๆ  ได้ แต่ช่างต่างจากจีวอน

เขายังคอยมอบจูบให้กับผม ความรู้สึกวูบวาบในช่องท้องยังคงมีอยู่เรื่อยๆ  จนผมเริ่มรู้สึกจะทนไม่ไหว มีบางจังหวะที่เขาปล่อยให้ผมได้หายใจหายคอรับอากาศเข้าปอดแต่ก็แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นก่อนจะประกบริมฝีปากรุ่มร้อนนั้นเข้ามาใหม่  ผมเห็นเขายิ้ม

ยิ้มแบบที่มีความสุข

“นายน่ารักเป็นบ้าเลยจุนฮเว”

เขาพูดขึ้นกับผมหลังจากผละจากลำคอข้างซ้ายของผมก่อนจะจบลงที่ข้างขวา  ผมรู้สึกดีจนต้องเอนเอียงทุกจุดที่เขาสัมผัสลงมา  มันน่าขนลุกแต่ผมก็ยังปรารถนาจะได้รับมัน

“จ จีวอน”

ผมจิกเล็บเข้ากับผิวเนื้อบนลาดไหล่ของเขา  สัมผัสเจ็บแสบเมื่อกี้ผมอยากจะขอโทษแต่ผมพูดไม่ออก  ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตกเหวลึกที่มืดมิดไปพร้อมๆ  กับจีวอน  แต่ไม่  ไม่ใช่ว่าผมจะบอกว่ามันไม่ดี  มันดี… ดีมากๆ  เลยด้วยซ้ำ

“อ๊ะ…ฮื่อ”

จีวอนคงจะสังเกตสีหน้าผมในตอนนี้ออก  เขาวางผมลงบนเคาน์เตอร์ที่มีอ่างล้างหน้าและกระจกบานใหญ่สะท้อนร่างเปลือยเปล่าของเขาอยู่  ผมกำลังจะทนไม่ไหวและแน่นอนผมต้องการการปลดเปลื้องมันออกมา

มือของผมถูกดึงออกจากส่วนอ่อนไหวของตัวเอง  เป็นจีวอนที่วางมือลงมาแทนที่  ผมกำลังไร้เรี่ยวแรงและสายตาพร่ามัวกำลังลุกลามเข้ามาเกาะกินม่านตาของผม

“อ๊ะ อ๊ะ จ จีวอน อ๊ะ”

เขาครอบริมฝีปากอุ่นร้อนของตัวเองลงบนส่วนอ่อนไหวของผมโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว  บ้าจริง  ผมอยากจะปัดมันออก  เขาไม่ต้องทำแบบนั้นกับผมก็ได้  ผมไม่รู้ว่าก่อนหน้าที่เรามีอะไรกันเขาทำแบบนี้ให้กับผมหรือเปล่า แต่เชื่อเถอะ  ต่อจากนี้ไปผมจะไม่ให้เขาทำอีกแล้ว

มันไม่ได้รวดเร็วอะไรมากนัก  เขาทำในแบบฉบับของเขาเอง  ผมชอบ  ยอมรับว่าติดใจ  ผมระบายความรู้สึกผ่านเสียงครางร้องของตัวเอง จีวอนยิ้มให้ผมเหมือนเขาพอใจที่ทำให้ผมมีความสุขได้  เขาคอยเหลือบตาขึ้นมองผมตลอดและก็เป็นผมเองที่เขินอายอีกครั้งจนต้องหลบสายตา

“ทำให้หน่อยนะครับ”

หลังจากผมได้ปลดปล่อยมันออกไป  หลังจากหลุมเหวลึกนั้นผมได้ก้าวผ่านมันไปได้แล้ว  ม่านตาผมกลับมาเป็นปกติ  เสียงหอบของผมเริ่มคงที่  เหงื่อเม็ดน้อยใหญ่ผุดออกมาจนผมเริ่มรำคาญ  จีวอนเลื่อนเข้ามากระซิบข้างหูผมในจังหวะนั้น  ใบหูผมร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ  จากที่มันก็แดงเทือกอยู่แล้ว

ผมกระโดดลงจากเคาน์เตอร์ที่ตัวเองนั่งอยู่ทันที  ไม่รอให้จีวอนได้ช่วยเหลือโดยการอุ้มผมลงมาแต่อย่างใด  เขายกยิ้มให้ผม  ผมคุกเข่าลงพร้อมกับส่งมือไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้า  จีวอนวางมือลงบนกลุ่มผมของผมอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆ ระบายความรู้สึกที่กดลึกอยู่ในตัวเองออกมาในนาทีที่ผมรับส่วนอ่อนไหวนั้นเข้าไปในปากของตัวเอง

อ่า…ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาเหลือบมองผมบ่อยๆ  แล้วอมยิ้มมาให้

“ซี๊ด…จุนฮเว ขอโทษนะ”

ผมไม่ได้ติดใจอะไร  เขาคงขอโทษผมในเรื่องที่เขากำลังทำรุนแรงกับกลุ่มผมของผมอยู่  ผมไม่ได้เจ็บอะไรไม่ได้รำคาญด้วยอาจจะเพราะจีวอนไม่ได้ลงแรงทั้งหมดลงไปผมรู้สึกได้แบบนั้น

หน้าที่ของผมยังคงดำเนินต่อไป  น้ำเสียงแหบสั่นบ่งบอกถึงความพอใจของจีวอนยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ  ก่อนจะจบลงที่ผมกอบโกยของเหลวสัมผัสอุ่นนั้นลงคอไปจนหมด

จีวอนรีบพยุงผมให้ลุกขึ้นและประกบจูบเข้ามาในทันทีจนผมเซไปชนผนัง  ผมถูกเขาดันให้มาด้านในสุดของห้องน้ำ  แต่แล้วเนื้อตัวที่เหนียวเหนอะจากเหงื่อก่อนหน้ากลับถูกชะล้างไปด้วยน้ำสะอาด  จีวอนเอื้อมมือไปเปิดฝักบัวให้มันไหลมาทั้งๆ  ที่เขาเองก็ยังคงดูดดุนกับริมฝีปากของผม

“เห็นไหมว่าไม่ได้โกหก”

เขาถอนจูบออกก่อนจะพูดกับผม  ผมมองเขาอย่างสงสัย  จนเขาบีบจมูกผมหนึ่งทีก่อนจะหัวเราะออกมาทำเอาผมต้องยู่หน้าใส่

“จะพูดอะไรของนาย”

ผมตอบกลับ  จีวอนยังคงกลั้นหัวเราะอยู่ก่อนจะค่อยๆ  เลื่อนใบหน้าขาวของตัวเองมาหอมทั้งสองข้างแก้มผมถี่ๆ  ก่อนเขาจะผละออกไปแล้วระบายรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง

“ก็อาบน้ำไง”

จีวอนระบายหัวเราะออกมาอีกครั้งและครั้งนี้มันเสียงดังแข่งกับเสียงน้ำที่กระทบพื้นกระเบื้อง  เขาใช้จังหวะที่ผมเงียบค่อยๆ  บรรจงสร้างสัมผัสวาบหวามมาให้ 

เริ่มจากริมฝีปาก  สองข้างแก้ม  ลำคอขาว  ลาดไหล่  ช่วงอก  ไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ  และแทบจะทุกจุดมันเป็นของเขา  ทุกส่วนของร่างกายมันคือของจีวอนไปโดยสิ้นเชิง

“อ๊ะ ฮื่อออ”

มีบางอย่างล่วงล้ำเข้ามาในช่องทางด้านหลังของผม  ผมจุกและรู้สึกไม่ดีเท่าไร  ผมจิกเล็บตัวเองอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมจิกเข้าไปอย่างไม่ออมแรง  ผมลืมตาขึ้นจ้องสบเข้ากับจีวอน   ผมเห็นเขาคิ้วขมวดจนผมต้องขมวดตาม

“แค่นิ้วเอง ทนนิดนึงนะ”

เขาพูดกับผมแค่นั้นก่อนจะรั้งท้ายทอยผมพร้อมกับมอบจูบเบาๆ  มาให้  เหมือนเขากำลังปลอบผมและกำลังเบี่ยงเบนความสนใจจากช่องทางที่กำลังจุกเพราะตอดรัดสัมผัสของจีวอนนั้น  เขากำลังช่วยให้ผมผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด

จีวอนค่อยๆ  ขยับนิ้วช้าๆ  เขาไม่ทำให้ผมตกใจเลยแม้แต่นิด  ไม่ใช่ว่าผมไม่เคย แน่นอนผมรู้ตัวเองดีว่าผมไม่ได้เป็นวัยรุ่นที่ใสซื่อมากนัก  ผมผ่านมาเยอะตั้งแต่วัยมัธยม  เรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องปกติของผมแต่ที่ผมรู้สึกไม่ดีนักในตอนที่จีวอนส่งนิ้วเข้ามาคงเป็นเพราะผมห่างหายมันไปนาน

“อ๊ะ อ๊ะ ฮื่อ จีวอน ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว”

ผมส่ายหน้ารัวๆ  เป็นผมเองที่ถอนจูบออกจากเขา  จีวอนยกมือขึ้นปาดน้ำที่บดบังใบหน้าผม  เส้นผมเปียกลู่ทำให้หยดน้ำไหลลงม่านตาได้ง่ายดายกว่าปกติ  เสียงน้ำกระทบพื้นกระเบื้องยังคงดังต่อเนื่องต่อไป  จีวอนถอนนิ้วออกอย่างว่าง่ายก่อนจะอุ้มผมขึ้นเหมือนก่อนหน้าที่เขาทำ  ผมเกี่ยวขาไว้ที่เอวของเขาอีกครั้ง  บนใบหน้าสบลงกับลาดไหล่แกร่งของเขา

“อ๊ะ!”

“เงยหน้ามามองกันสิจุนฮเว  ผ่อนคลายหน่อย”

จีวอนลูบหลังผมไปพลาง  หลังจากสอดใส่ส่วนอ่อนไหวของตัวเองเข้าไปในกายของผม  มันตอดรัดแน่นอนว่าผมรู้สึกได้  และแน่นอนว่าจีวอนคงจะรู้สึกถึงความรู้สึกนั้นดีกว่าผมเป็นแน่

เสียงกระซิบแผ่วเบาบอกให้ผมผ่อนคลายของจีวอนยิ่งเร่งเครื่องความรู้สึกวูบวาบทั่วช่องท้องและทุกส่วนของร่างกายได้เป็นอย่างดี  จีวอนเริ่มขยับและผมเองก็เริ่มกรีดร้องออกมา เสียงเนื้อผิวกระทบกันร่วมกับเสียงน้ำกระทบพื้นยังคงเป็นทำนองที่น่าสนใจในช่วงเวลานั้น  เสียงหอบหายใจของผมและจีวอนยังคงสอดประสานกันร่วมไปด้วย

เขาจูบผมนับไม่ถ้วน  จังหวะคงที่และรวดเร็วขึ้นจนน่าตกใจของเขาทำให้ผมรู้สึกดีและชอบเอามากๆ  เริ่มจากเกร็งจนจุกกลับกลายเป็นเริ่มชินจนรู้สึกดีและมีความสุขไปในที่สุด

“ฉันรักนายนะจุนฮเว”

ผมไม่ตอบแต่ใช้การพยักหน้าขึ้นลงแทนคำตอบของตัวเอง  ผมเห็นจีวอนยิ้มและผมเองก็ยิ้มตอบ  ผมจูบเขาไปหนึ่งครั้ง  สองครั้ง และในอีกหลายๆ  ครั้ง

“ขอโทษนะ”

“…”

“เรื่องนั้นน่ะ…”

“อ๊ะ! /อ่าส์…”

. . . . . . . . .

มีต่อนะคะ ไปอ่านกันต่อเนอะ : )