CICATRICE #16
เมื่อสองกายแนบประสานสัมผัสซึ่งกันและกัน
ไม่แม้แต่เว้นพื้นที่ส่วนหนึ่งส่วนใดให้กับสสารไร้รูปร่างที่ล่องลอยอยู่รอบตัว …
จีวอนอุ้มตัวผมขึ้นมาอย่างง่ายดายในชั่ววินาที
ผมได้แต่เกาะเกี่ยวขาของตัวเองไว้กับเอวของเขา เขาระดมปรนเปรอจูบหนักๆ มาให้กับผม
เสียงดูดดุนอันแสนไพเราะในห้วงทำนองนับแต่วินาทีนี้ดังกังวานไปทั่วทั้งห้องชำระร่างกายรูปร่างสี่เหลี่ยมแห่งนี้
กระจก…
กระจกบานใสคือสิ่งเดียวที่ช่วยสะท้อนให้เห็นเราทั้งคู่ที่กำลังแสดงบทรักแก่กันและกันอยู่
ผมเขินอายเกินกว่าจะจ้องมองมันเป็นเวลานานๆ ได้ แต่ช่างต่างจากจีวอน
เขายังคอยมอบจูบให้กับผม
ความรู้สึกวูบวาบในช่องท้องยังคงมีอยู่เรื่อยๆ
จนผมเริ่มรู้สึกจะทนไม่ไหว มีบางจังหวะที่เขาปล่อยให้ผมได้หายใจหายคอรับอากาศเข้าปอดแต่ก็แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นก่อนจะประกบริมฝีปากรุ่มร้อนนั้นเข้ามาใหม่ ผมเห็นเขายิ้ม
ยิ้มแบบที่มีความสุข
“นายน่ารักเป็นบ้าเลยจุนฮเว”
เขาพูดขึ้นกับผมหลังจากผละจากลำคอข้างซ้ายของผมก่อนจะจบลงที่ข้างขวา ผมรู้สึกดีจนต้องเอนเอียงทุกจุดที่เขาสัมผัสลงมา มันน่าขนลุกแต่ผมก็ยังปรารถนาจะได้รับมัน
“จ จีวอน”
ผมจิกเล็บเข้ากับผิวเนื้อบนลาดไหล่ของเขา
สัมผัสเจ็บแสบเมื่อกี้ผมอยากจะขอโทษแต่ผมพูดไม่ออก
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตกเหวลึกที่มืดมิดไปพร้อมๆ กับจีวอน
แต่ไม่ ไม่ใช่ว่าผมจะบอกว่ามันไม่ดี มันดี… ดีมากๆ
เลยด้วยซ้ำ
“อ๊ะ…ฮื่อ”
จีวอนคงจะสังเกตสีหน้าผมในตอนนี้ออก
เขาวางผมลงบนเคาน์เตอร์ที่มีอ่างล้างหน้าและกระจกบานใหญ่สะท้อนร่างเปลือยเปล่าของเขาอยู่ ผมกำลังจะทนไม่ไหวและแน่นอนผมต้องการการปลดเปลื้องมันออกมา
มือของผมถูกดึงออกจากส่วนอ่อนไหวของตัวเอง เป็นจีวอนที่วางมือลงมาแทนที่ ผมกำลังไร้เรี่ยวแรงและสายตาพร่ามัวกำลังลุกลามเข้ามาเกาะกินม่านตาของผม
“อ๊ะ อ๊ะ จ จีวอน อ๊ะ”
เขาครอบริมฝีปากอุ่นร้อนของตัวเองลงบนส่วนอ่อนไหวของผมโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว บ้าจริง
ผมอยากจะปัดมันออก
เขาไม่ต้องทำแบบนั้นกับผมก็ได้
ผมไม่รู้ว่าก่อนหน้าที่เรามีอะไรกันเขาทำแบบนี้ให้กับผมหรือเปล่า
แต่เชื่อเถอะ ต่อจากนี้ไปผมจะไม่ให้เขาทำอีกแล้ว
มันไม่ได้รวดเร็วอะไรมากนัก
เขาทำในแบบฉบับของเขาเอง
ผมชอบ ยอมรับว่าติดใจ ผมระบายความรู้สึกผ่านเสียงครางร้องของตัวเอง
จีวอนยิ้มให้ผมเหมือนเขาพอใจที่ทำให้ผมมีความสุขได้
เขาคอยเหลือบตาขึ้นมองผมตลอดและก็เป็นผมเองที่เขินอายอีกครั้งจนต้องหลบสายตา
“ทำให้หน่อยนะครับ”
หลังจากผมได้ปลดปล่อยมันออกไป
หลังจากหลุมเหวลึกนั้นผมได้ก้าวผ่านมันไปได้แล้ว ม่านตาผมกลับมาเป็นปกติ เสียงหอบของผมเริ่มคงที่ เหงื่อเม็ดน้อยใหญ่ผุดออกมาจนผมเริ่มรำคาญ
จีวอนเลื่อนเข้ามากระซิบข้างหูผมในจังหวะนั้น ใบหูผมร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ จากที่มันก็แดงเทือกอยู่แล้ว
ผมกระโดดลงจากเคาน์เตอร์ที่ตัวเองนั่งอยู่ทันที ไม่รอให้จีวอนได้ช่วยเหลือโดยการอุ้มผมลงมาแต่อย่างใด เขายกยิ้มให้ผม
ผมคุกเข่าลงพร้อมกับส่งมือไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้า จีวอนวางมือลงบนกลุ่มผมของผมอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆ
ระบายความรู้สึกที่กดลึกอยู่ในตัวเองออกมาในนาทีที่ผมรับส่วนอ่อนไหวนั้นเข้าไปในปากของตัวเอง
อ่า…ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาเหลือบมองผมบ่อยๆ แล้วอมยิ้มมาให้
“ซี๊ด…จุนฮเว ขอโทษนะ”
ผมไม่ได้ติดใจอะไร เขาคงขอโทษผมในเรื่องที่เขากำลังทำรุนแรงกับกลุ่มผมของผมอยู่
ผมไม่ได้เจ็บอะไรไม่ได้รำคาญด้วยอาจจะเพราะจีวอนไม่ได้ลงแรงทั้งหมดลงไปผมรู้สึกได้แบบนั้น
หน้าที่ของผมยังคงดำเนินต่อไป
น้ำเสียงแหบสั่นบ่งบอกถึงความพอใจของจีวอนยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ
ก่อนจะจบลงที่ผมกอบโกยของเหลวสัมผัสอุ่นนั้นลงคอไปจนหมด
จีวอนรีบพยุงผมให้ลุกขึ้นและประกบจูบเข้ามาในทันทีจนผมเซไปชนผนัง ผมถูกเขาดันให้มาด้านในสุดของห้องน้ำ แต่แล้วเนื้อตัวที่เหนียวเหนอะจากเหงื่อก่อนหน้ากลับถูกชะล้างไปด้วยน้ำสะอาด
จีวอนเอื้อมมือไปเปิดฝักบัวให้มันไหลมาทั้งๆ ที่เขาเองก็ยังคงดูดดุนกับริมฝีปากของผม
“เห็นไหมว่าไม่ได้โกหก”
เขาถอนจูบออกก่อนจะพูดกับผม
ผมมองเขาอย่างสงสัย
จนเขาบีบจมูกผมหนึ่งทีก่อนจะหัวเราะออกมาทำเอาผมต้องยู่หน้าใส่
“จะพูดอะไรของนาย”
ผมตอบกลับ
จีวอนยังคงกลั้นหัวเราะอยู่ก่อนจะค่อยๆ
เลื่อนใบหน้าขาวของตัวเองมาหอมทั้งสองข้างแก้มผมถี่ๆ ก่อนเขาจะผละออกไปแล้วระบายรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง
“ก็อาบน้ำไง”
จีวอนระบายหัวเราะออกมาอีกครั้งและครั้งนี้มันเสียงดังแข่งกับเสียงน้ำที่กระทบพื้นกระเบื้อง เขาใช้จังหวะที่ผมเงียบค่อยๆ บรรจงสร้างสัมผัสวาบหวามมาให้
เริ่มจากริมฝีปาก
สองข้างแก้ม ลำคอขาว ลาดไหล่ ช่วงอก ไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ และแทบจะทุกจุดมันเป็นของเขา ทุกส่วนของร่างกายมันคือของจีวอนไปโดยสิ้นเชิง
“อ๊ะ ฮื่อออ”
มีบางอย่างล่วงล้ำเข้ามาในช่องทางด้านหลังของผม ผมจุกและรู้สึกไม่ดีเท่าไร
ผมจิกเล็บตัวเองอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมจิกเข้าไปอย่างไม่ออมแรง ผมลืมตาขึ้นจ้องสบเข้ากับจีวอน ผมเห็นเขาคิ้วขมวดจนผมต้องขมวดตาม
“แค่นิ้วเอง ทนนิดนึงนะ”
เขาพูดกับผมแค่นั้นก่อนจะรั้งท้ายทอยผมพร้อมกับมอบจูบเบาๆ มาให้
เหมือนเขากำลังปลอบผมและกำลังเบี่ยงเบนความสนใจจากช่องทางที่กำลังจุกเพราะตอดรัดสัมผัสของจีวอนนั้น เขากำลังช่วยให้ผมผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด
จีวอนค่อยๆ ขยับนิ้วช้าๆ เขาไม่ทำให้ผมตกใจเลยแม้แต่นิด ไม่ใช่ว่าผมไม่เคย แน่นอนผมรู้ตัวเองดีว่าผมไม่ได้เป็นวัยรุ่นที่ใสซื่อมากนัก ผมผ่านมาเยอะตั้งแต่วัยมัธยม
เรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องปกติของผมแต่ที่ผมรู้สึกไม่ดีนักในตอนที่จีวอนส่งนิ้วเข้ามาคงเป็นเพราะผมห่างหายมันไปนาน
“อ๊ะ อ๊ะ ฮื่อ จีวอน ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว”
ผมส่ายหน้ารัวๆ
เป็นผมเองที่ถอนจูบออกจากเขา
จีวอนยกมือขึ้นปาดน้ำที่บดบังใบหน้าผม
เส้นผมเปียกลู่ทำให้หยดน้ำไหลลงม่านตาได้ง่ายดายกว่าปกติ
เสียงน้ำกระทบพื้นกระเบื้องยังคงดังต่อเนื่องต่อไป จีวอนถอนนิ้วออกอย่างว่าง่ายก่อนจะอุ้มผมขึ้นเหมือนก่อนหน้าที่เขาทำ ผมเกี่ยวขาไว้ที่เอวของเขาอีกครั้ง บนใบหน้าสบลงกับลาดไหล่แกร่งของเขา
“อ๊ะ!”
“เงยหน้ามามองกันสิจุนฮเว
ผ่อนคลายหน่อย”
จีวอนลูบหลังผมไปพลาง
หลังจากสอดใส่ส่วนอ่อนไหวของตัวเองเข้าไปในกายของผม มันตอดรัดแน่นอนว่าผมรู้สึกได้ และแน่นอนว่าจีวอนคงจะรู้สึกถึงความรู้สึกนั้นดีกว่าผมเป็นแน่
เสียงกระซิบแผ่วเบาบอกให้ผมผ่อนคลายของจีวอนยิ่งเร่งเครื่องความรู้สึกวูบวาบทั่วช่องท้องและทุกส่วนของร่างกายได้เป็นอย่างดี จีวอนเริ่มขยับและผมเองก็เริ่มกรีดร้องออกมา
เสียงเนื้อผิวกระทบกันร่วมกับเสียงน้ำกระทบพื้นยังคงเป็นทำนองที่น่าสนใจในช่วงเวลานั้น
เสียงหอบหายใจของผมและจีวอนยังคงสอดประสานกันร่วมไปด้วย
เขาจูบผมนับไม่ถ้วน
จังหวะคงที่และรวดเร็วขึ้นจนน่าตกใจของเขาทำให้ผมรู้สึกดีและชอบเอามากๆ เริ่มจากเกร็งจนจุกกลับกลายเป็นเริ่มชินจนรู้สึกดีและมีความสุขไปในที่สุด
“ฉันรักนายนะจุนฮเว”
ผมไม่ตอบแต่ใช้การพยักหน้าขึ้นลงแทนคำตอบของตัวเอง ผมเห็นจีวอนยิ้มและผมเองก็ยิ้มตอบ ผมจูบเขาไปหนึ่งครั้ง สองครั้ง และในอีกหลายๆ ครั้ง
“ขอโทษนะ”
“…”
“เรื่องนั้นน่ะ…”
“อ๊ะ! /อ่าส์…”
. . . . . . . . .
มีต่อนะคะ ไปอ่านกันต่อเนอะ : )
